دور و دیر

انگار که سحرگاه باشد و شبنم نشسته روی برگی تازه را لمس کرده باشیانگار که لبخند عابری غریبه با لبخند تو تلاقی کندانگار که گریه کنی نه از فرط غم که از زیادی شادی, بعد از گذران سخت ترین روزهایت. آه از نوشتننوشتن و نوشتن که مثل هوای تازه ی بعد از باران است برایم .